Prof. dr hab. Jan Krokos
- 18.07.2022
- 5.09.2022
Część 1: Sumienie jest przede wszystkim określonym sposobem poznawania własnych czynów w aspekcie ich wartości moralnej. Pierwsza część jest poświęcona uzasadnieniu powyższej tezy. Między przedmiotem poznania a jego poznaniem musi zachodzić odpowiedniość. Wykazanie tej odpowiedniości jest celem tego webinarium.
Część 2: Druga część dotyczącą sumienia jako swoistego poznania czynu poświęcona będzie zagadnieniom szczegółowym: poznawczym funkcjom sumienia, jego obiektywizmowi i subiektywizmowi, prawdzie jego rezultatów, ich obowiązywalności.
- Tomasz z Akwinu, Dysputy problemowe. O synderezie. O sumieniu, tłum. A. Białek, Wydawnictwo KUL Lublin 2010.
- J. Krokos, Sumienie jako poznanie, Fenomenologiczne dopełnienie Tomaszowej nauki o sumieniu, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego Warszawa 2004.
Jan Krokos, prof. dr hab w latach 1971-1977 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie i na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu, uzyskując tytuł zawodowy magistra teologii, a w latach 1980-1983 – studia filozoficzne na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra filozofii Chrześcijańskiej. W 1990 r. na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL obronił rozprawę doktorską Koncepcja fenomenologii w ujęciu Husserla, Pfändera, Schelera i niektórych ich uczniów uzyskując stopień doktora nauki humanistycznych w zakresie filozofii (promotor: prof. dr hab. Antoni B. Stępień). W 2004 r. na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Sumienie a poznanie. Fenomenologiczne dopełnienie Tomaszowej nauki o sumieniu. W 2016 r. Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych. W 1993 r został zatrudniony na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie – obecnie na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Był m.in. prodziekanem (1996-2005 oraz 2012-2019) i dziekanem (2005-2012) Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej oraz od 2005 r. kierownikiem Katedry Teorii Poznania. Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu (Oddział Societa Internazionale Tommaso d´Aquino), Polskiego Towarzystwa Fenomenologicznego, członek-korespondent Towarzystwa Naukowego KUL oraz członek Komitetu Głównego Olimpiady Filozoficznej. Jego zainteresowania naukowe obejmują zasadniczo trzy obszary problemowe: 1. metodologię teologii oraz zagadnienia racjonalności chrześcijaństwa i wiary 2. teorię poznania i fenomenologię oraz 3. antropologię z etyką. W badaniach naukowych nawiązuje do trzech tradycji filozoficznych: fenomenologicznej, tomistycznej i (niekiedy) analitycznej. W szczególności zajmował się problematyką poznania bezzałożeniowego i atematycznego, rolą języka w poznaniu (szczególnie rolą pytań w poznaniu potocznym i naukowym), problemem wolności w poznaniu i rolą woli w akcie poznania, teorią poznania praktycznego (w tym teorią sumienia), intencjonalnością. Wypromował 3 doktorów.
